Gedeeltelijk geheel in dele(n) I
Dinsdag 7 juli 2015.
Ook ik ben niet wars van pretenties. Wanneer ik ogenschijnlijk flierefluitend door het leven ga, is dit een rol die ik mezelf op de een of andere manier eigen heb gemaakt. Het is dan ook dat ik me bewust ben van het feit dat dit een rol is waar ik zelf voor kan kiezen. Het geeft iets weer van de wijze waarop ik over bepaalde dingen denk, daar naast een manier om op deze manier in mijn leven te staan. Dat wil niet zeggen dat ik mezelf veelvuldig weet te verbazen. Terugkeer in een tijd die reeds decennia geleden heeft plaatsgevonden, waar ik toen mee bezig was en wat mij ook nog eens verbaasde. Een periode van grote verwarring, van voornemens die ik heb uitgevoerd en waarvan ik de reikwijdte niet van kon overzien. En met dat gegeven ga ik de aankomende tijd aan de slag. Eenvoudig weg met wat praatjes en plaatjes onder de noemer dat het geen gedichten zijn in de zin van rijmelarijen, maar meer gedichten zijn die mij in het verleden bezig hielden. Het wordt de aankomende tijd dan ook een compilatie van een tijd die ik toen heb geboekstaafd. Waarbij de plaatjes niet altijd toereikend zijn voor de woorden die ik aan dit medium toevertrouw. Dit echter ter zijde. Het heeft wat van doen met de persoon die ik ben, die wat obsessief compulsief aandoen met elementen die doen denken aan iemand die lijdt aan het syndroom van Asperger. Maar dit zie ik meer in de vorm van het beestje een naam te kunnen geven. Autistisch gaat mij wat te ver. Ik wil dit keer de schuld niet leggen bij de periode in mijn leven dat ik werkzaam was. Als docent. In een Psychiatrisch Ziekenhuis. Duin & Bosch om het beestje een naam te geven. En de eruptie die zich toen voordeed. Ik moest de dingen kwijt en zocht mijn weg door die dingen te schrijven. Neer te pennen. En vast te leggen. Voor dit moment, een ander moment in een andere tijd. Tijd. Een rekbaar begrip tot de dood… ons scheidt. Wanneer dit moment daar is kan ik rustig eeuwig gaan slapen. Ik ben het kwijt en weet dat ik het, uiteindelijk, heb weten los te laten…
MAALSTROOM.
Maalstroom, / woeste razernij / waarin ik // laat mij / laat mij / heel / even.
Recente reacties