Tag: Jan de Boer

Ik ben ‘buurman.’ Gelukkig niet ‘de buurman’ dan wel ‘die buurman’, want dan zou de indruk kunnen ontstaan dat ik van ‘Lotje getikt ben’… Terwijl ik geen idee heb wie Lotje dan wel zou kunnen zijn, hooguit Lottie die ooit deel uitmaakte van de opleiding in Santpoort. Waarbij een romance ontstond tussen Peter en haar. Lang geleden weliswaar, zo lang geleden dat de herinnering aan Lottie haar direct voorziet van haar achternaam: Harpman. Er is niets eens zo heel veel nodig om mij weer op het pad van de herinnering te laten begeven. Her en der wordt reclame gemaakt voor ons Nationaal Circus. Dat dit vergezeld gaat van de naam Herman Renz, als eerbetoon aan Herman en Diana die door een koolmonoydevergiftiging in hun Amerikaanse woonwagen om het leven kwamen, is een opmerking die tegenwoordig misschien hooguit in de marge verkeert. Maar ik waag het er nog op om daar kond van te doen, gelijk ik ook kond doe van het feit dat mijn verleden dit keer ook in het heden treed.

De periode dat ik bij de Boer’s tentenbedrijf gevestigd in Hensbroek als 16-jarige knaap mij begaf in stad en ommeland. Waarbij Scania’s een belangrijke rol speelden, waarbij zo af en toe een failliet geraakt identiek bedrijf werd opgekocht en niet zelden andere vrachtwagens deel van het geheel gingenuitmaken. De gierende motorvan de luchtgekoelde Magirus, de ruim twaalf meter lange aanhangers die tweedehands in Duitsland werden aangeschaft en mijn veronderstelling dat ik geregeld aan de ontbijttafel van een veronderstelde miljonair aan mocht schuiven. Terwijl Jan de Boer senior zijn handel omschreef als zijnde een ‘spullenbaas.’ Over die handel gaat het dit keer niet. Neen, het zijn een drietal foto’s die mijn verleden enigszins illustreren. Onder de noemer van ‘buurman’, hoewel dit keer ‘die buurman die’ nog steeds herinneringen heeft aan de ‘Bonte Droom van het Circus’ veel meer op zijn dan wel mijn plaats zou zijn…