Tag: Het Volk

Wanneer ik in de courant lees dat de voorstelling Veteranen van het Volk kopt met een ‘indrukwekkende voorstelling rond herdenkingen’, geeft dat enigszins weer waar de kwaliteiten van de heren Bunschoten en Kruijver op gebaseerd zijn. Want dat zij kwaliteit leveren, dat staat al jaren vast. Krijn is een gereformeerde onderwijzer (hetgeen Bert in een lang verleden ook is geweest) terwijl Nico een Katholieke bakker is geweest. Keurig in het pak, medailles (ook de kortelings geleden opgespelde ridderorde”!) op de borst gespeld. Samen vormen ze vanaf 1984 elk jaar de erewacht tijdens de dodenherdenking bij het plaatselijke oorlogsmonument. En wanneer Krijn orakelt dat ‘het kwaad heel diep, zeer diep zit’ geeft hij weer hoezeer hij krampachtig vasthoudt aan zijn vaste gewoontes. De gereformeerde onderwijzer wordt fraai neergezet: nerveus handenwringend, een en al misprijzen als er een kleinigheid afwijkt van de voorgeschreven regels. Wigbolt Kruijver is als Nico meer ontspannen, al blijkt al gauw dat hij aan beide oorlogen ( de Tweede Wereldoorlog en de politionele acties in Nederlands-Indie) herinneringen heeft waar hij liever niet meer aan terugdenkt. Beide mannen lijden aan een posttraumatisch stresssyndroom. En dat geeft iets weer van de actualiteit die voorstellingen van Het Volk typeren. Of dit nu eenzaamheid betreft, dan wel een posttraumatische stresssyndroom, of dit het uitrafelen is van het mannelijk onvermogen dan wel de bijzondere voorstelling ten tijde van het veertig jarig jubileum met de uitreiking van de ridderorden, het maakt ogenschijnlijk niet uit wat de stukken zijn waar de heren zich in vastbijten. En als er enigszins sprake zou zijn van typetjes betreft dit hooguit de mens in het algemeen en de man in het bijzonder. En dat doet goed voor de volgers van Het Volk. Maar ook deze heren raken al enigszins op leeftijd. Maar waar het spel veel genoegen oplevert, zal het mij niet gaan verbazen wanneer ook bij hen een moment komt waarop zij… zich zullen gaan beraden omtrent hun toekomst. Want sterven in het harnas met een Bram van der Vlugt als voorbeeld… ook die is de tachtig reeds gepasseerd maar speelt nog immer gepassioneerd!