Tag: Het Volk

‘Dit is niet om te lachen!’ Een dodelijke stilte maakt zich zowel van de zaal als van de spelers meester. Een vrouwenstem uit het publiek zorgt ervoor dat eenieder verstijft. Het heeft er even van weg, dat ook de spelers zich geen raad weten, maar zij zetten onder een beklemmende stilte hun spel voort. Ik heb het over de voorstelling ‘Veteranen’ gespeeld door Het Volk dat deze beroering teweeg brengt. En het weergaloos applaus dat hen wordt bereid als het stuk ten einde is, voelt als een bevrijding, alsof iedereen ontlast wordt van de last die op de schouders is komen te drukken. Een aangrijpend stuk, een sterk stuk, een stuk dat diverse emoties met zich meebrengt. Emoties die mogelijk gepaard gaan met herinneringen, momenten waarop veteranen stilstaan bij hun overleden kameraden, een stuk door de tijd geregeld te verschuiven en waar ook melding wordt gemaakt van de huidige veteranen, uitgezonden in Libanon, in het voormalig Joegoslavie, Afganistan en elders in de wereld. Uitgangspunt is in eerste instantie WO II, om vervolgens de politionele acties in Indonesie aan de kaak te stellen en het feit dat Bert Bunschoten en Wigbolt Kruyver er alles aan doen om dit stuk van een waardige inhoud te voorzien, is het soms de lach die dit stuk van enige lichtheid weet te voorzien. Gereformeerd tegenover Katholiek, de sergeant ten opzichte van de korporaal, het appeltje en het mes als veelzeggende attributen om die eerder genoemde lichtheid van het zware karakter van dit stuk in balans te brengen. Maar door de tijd er daadwerkelijk in te betrekken, zie je ook de veroudering van herdenken plaatsvinden. Steeds minder mensen maken van de gelegenheid gebruik om te gaan herdenken, steeds ouder worden de beide kameraden en het is de Ford Capri die in de vorm van een rollator het infarct dat Nico getroffen heeft, die het ouder worden symboliseert. En wanneer Krijn niet alleen last krijgt van hardhorendheid, maar ook nog eens kromgebogen over het toneel heen schuifelt, onderwijl met zijn herinneringen aan die tijd aan de loop gaat door wat nu als PTSS door het leven gaat, is het waarschijnlijk deze dramatiek die ervoor gezorgd heeft dat die ene mevrouw uit het ruim aanwezige publiek (zo’n 250 personen), de beklemming van dit stuk zo dramatisch aan het licht heeft gebracht…