Tag: Energie

Ruim 1000 dagen met relatieve ongein gevuld. Dat betekent dat evenzovele nachten in de tijd zijn vergleden. Het wachten zich beperkt tot het moment waarop de klok, genadeloos, zich ontfermt over de wisseling van jaren. Waarbij eeuwigheden tot een recent verleden gaan behoren. Waarbij mogelijk musea hun glans gaan verliezen. Waarbij de kunst wordt gedegradeerd tot een speeltje voor de meervermogenden. Waarbij de democratie steeds meer elementen van de autocratie naar voren gaat brengen. Waarbij de bedelstaf weer uit het museum verdwijnt. Waarbij opheffingsuitverkopen schering en inslag zullen zijn. Waarbij het deze regering lukt om op alle grote kleintjes nog een extra belastingheffing te doen leggen. Waarbij het marktmechanisme tot ongekende hoogten stijgt. De beurzen blijven dalen en het spaargeld, uiteindelijk, geen cent in waarde stijgt. Waarbij de roep om de gulden verstomt. Burgers niet beter weten te doen dan te wachten. Waarbij populisme aan invloed wint. Waarbij voor de rest zich slechts verloren kansen voordoen. Waarbij zelfs de vooronderstelde uitdagingen tot niet te overziene problemen leiden.

We gaan van oud naar nieuw waarbij de kans dat nieuw nog veel ouder zal worden, alleen maar toeneemt. Door een nog groter aantal hoogbejaarden. Een nog groter aantal sneeuwsterren die aan honderdjarigen worden uitgereikt. Door Burgemeesters die ervan dromen nog grotere gemeenten te gaan besturen. Door mensen die, op een nog slinksere manier, de zakken gevuld weten te houden. Door een uitbarsting van, tot op heden, verborgen armoede. Omdat mensen het niet meer pikken. Door te gaan pikken steeds meer overvolle gevangenissen te zien ontstaan. Waar drie of vier mensen in een cel de toekomst van een schrijnend randje te voorzien. Want schrijnen zal het. Waar mensen gedrag van ratten als gewoon zullen gaan ervaren. Waar overleven het credo zal zijn.

Ook dit keer pas ik voor die lijst aan goede voornemens. Je kunt je wel van alles voornemen maar de vraag of deze voornemens als zodanig uit zullen komen, maakt de kans op verwarring alleen maar groter. De vreugdevuren die zich anders voordeden, zullen misschien nog een keer tot de dampkring reiken. Niet veel later zal de as over de mensheid nederdalen en de ontdekking van een veronderstelde hemel teloor doen gaan. Rampen zullen zich blijven herhalen. Geschiedenissen in een ander jasje worden gestoken. De mensheid zichzelf blijven klonen. De illusie van een individu te zijn verloren gaan in de massa. Het collectieve als een nieuwe waarheid gaan omarmen. De zichtbaarheid in mistsluiers verdampen. Het Polygoonnieuws nieuw leven in blazen. Het voorjaar verafschuwen. Nog harder de hand op de knip houden. Nog meer kartonnen dozen in bossen zien herrijzen. Nog minder de buurt en de buren kennen. Nog vaker voor in de rij willen verkeren. Nog minder vaak het vuur willen bestrijden. Nog minder vooruit willen kijken; steeds minder van de wereld willen zien.
De ogen gesloten. De handen voor de oren. Het vuur op een laag pitje. De verwarming alleen op feestdagen aan. Geen hand die een andere hand zoekt. Geen handen die ineen worden geslagen. Geen mantels die worden gedeeld. Hooguit mantels die worden uitgeveegd.

Somberman beschouwt zijn beschouwingen. Somberman aanschouwt zijn beschouwingen. Somberman dacht over de dingen na. Somberman sombert,als man. Somberman sombert als mens. Somberman sombert over vandaag. Somberman sombert over gisteren. Somberman sombert voor het oog van de wereld. Somberman sombert over het oog van de wereld. Somberman laat de laatste dag van dit jaar van zijn schouders glijden. Somberman verheugt zich niet over morgen. Somberman kruipt vanavond vroegtijdig onder de wol. Somberman hoopt!

Dat de dag van morgen niet voor hem meer is weggelegd. Dat voor hem die eeuwige winterslaap is weggelegd. En dat het hem gegeven is…