Tag: Elly Stolwijk

Het zijn stomweg wat getallen. Cijferreeksen die staan voor een bepaalde voorraad. Handelsvoorraad in een winkel. En het inventariseren is een klusje. Of eigenlijk een klus. En met die klus houd ik me onledig. Dat doe ik al een aantal jaren. Sommige delen zijn wel leuk, anderen minder boeiend en verschillende onderdelen ervaar ik als een vorm van strafwerk. Dan bekruipt mij een gevoel van vroeger: het steeds opnieuw herhalen van woorden, waarbij het gebruikelijk was om op iedere regel de voorafgaande volzin te herhalen. Veelal in de vorm van iets niet meer mogen… doordringend was die boodschap en de mogelijkheid bestond om mij op die manier wat normen bij te brengen. Ik vraag me nu echter in gemoede af of dit ook wel is gelukt. Ik ben bang van niet dan wel niet helemaal. Ook ik laat nu eenmaal wel eens een steekje vallen en hoewel breien niet aan mij is besteed, doe ik er alles aan om dit keer bij het balansen geen steken te laten vallen. Een vorm van bezigheid. En wanneer dit een behandelend sausje krijgt, is er sprake van therapie. Bezigheidstherapie met als oogmerk, de betrokkene een gevoel te geven dat het werk wat wordt verricht van belang voor de betrokkene en de ander kan zijn. Eigenlijk is er geen kunst aan, in tegenstelling tot het werk dat een kunstenaar verricht. Daar gaat een denkproces aan vooraf, daar wordt getracht om dit denkproces om te zetten om een kunstzinnige daad opdat die daad emoties bij anderen kan gaan oproepen. En ik heb eigenlijk nog iets goed te maken: het werk van Elly Stolwijk, die ik afgelopen zondag de hand mocht reiken. En haar kunstzinnigheid die ik wederom heb weten vast te leggen. Dus doe ik dat bij deze, terwijl ik me straks opmaak om me aan de schone schrijfkunst te gaan wijden. Waardoor dat strafwerk vanuit mijn verleden alsnog ten goede kan komen van mijn zijn op dit moment!