de dag van… NU!
Een halve eeuw verschil! Da’s niet gepiest en toch nat. het is mij dan ook aan te zien in vergelijking met mijn neef, die de bevallige leeftijd van 21 jaar heeft behaald. En ik ben onderweg naar mijn 71ste verjaardag en moet dat nog maar zien te behalen. Alhoewel, wanneer de dagen zich blijven herhalen heb ik daar niet zoveel moeite mee. De lauweren waarop ik rust en de dagen die zich voordoen vergen nu eenmaal niet meer het uiterste van mij. En voor wat betreft mijn gezondheid, zolang ik mijn pillen slik en de klapkast zich gedraagt zoals deze zich reeds lange jaren heeft gedragen, hoef ik ook daar geen zorgen om te maken. De zon schijnt, de kou breidt zich uit en de verwarming maakt nog steeds gebruik van het aardgas waar wij op aangesloten zijn. En de duvel is te gast bij zijn ouwe moer… Ik bedoel maar, hoe simpel wil je het hebben, als ik ook nog eens in staat word gesteld om van een aanbieding gebruik te gaan maken. Want het blijft natuurlijk verleidelijk wanneer mijn huisafdrukker mij in staat stelt om de nodige pecunia over die onbekende balk te kunnen blijven smijten. Niet dat ik mij daarvoor schaam, hooguit dat ik weer weet te bedenken wat ik mogelijk op termijn met die afdrukken van plan ben te gaan doen. Tenslotte heb ik ook nog de nodige leporello’s kunnen aanschaffen. En wanneer wordt gesproken over ’to have and to hold all your sweet memories’ staat een harmonica boek niets meer in de weg. Niet dat ik van plan ben om die vijftig jaar in beeld te gaan brengen, daar heb ik helaas te weinig beelden voor, maar meer gericht op de aanstaande expositie in de DOC. Hetgeen staat voor De Ondernemers Centrale in dat voormalige gemeentehuis, dat op termijn mogelijk weer een broeinest van creativiteit zal gaan ontplooien. Dus sluit ik vandaag af met die beelden die geen recht doen aan de verjaardag van Kris en mijn toekomstige verjaardag, maar sta ik bewust stil bij de dag van… NU!
Recente reacties