Tag: Cirkelgang

Inspirerend. Geen ander woord voor te bedenken. Nimmer geweten dat de Dichterskring Alkmaar, een genootschap dat ruim twintig jaar bestaat, zo’n impact kan hebben. Mensen die de taal naar eigen inzicht gebruiken om hun gedachten nog steeds letterlijk aan papier toe vertrouwen. Daarnaast is het een bont gekleurd gezelschap in die zin dat de gemiddelde leeftijd ruim boven het landelijk gemiddelde uitsteek. Zestigplussers en een vijftal heren maken hier deel van uit. De overige leden zijn dames. Hetgeen misschien nog eens een vraag zou kunnen oproepen, in die zin dat dames over het geheel genomen hun gevoelens ten aanzien van de mens wat eerder naar voren brengen dan dat de heren hun gevoelens aan dat eerder genoemde papier toe vertrouwen. Dichten als kunstvorm gelijk schrijven veelal is voorbehouden aan de schrijver dan wel kunstenaars die met vele vormen van materie hun kijk op de wereld kunnen gaan delen. En dat delen van de dichtkunst is iets dat mij aan ht denken zet. En toch was er gisteravond een moment waarop ik eigenlijk met een mond vol tanden aan de stamtafel bij Anja op die stoel was gekluisterd. Het moment waarop Nina haar gedicht voordroeg. Nina die mij eerder die avond 17 eurocent had doen toekomen. Een kaartje voor een parkeerterrein en de betaalwijze die tegenwoordig gangbaar is: pinpas. Geen muntjes meer, want ook die automaten blijken gevoelig te zijn voor molest…
Ik ga Nina vandaag citeren. Weet niet of zij hier wel over te spreken is. Maar wat zij schreef kwam bij mij binnen. Het raakte mij heel diep in mijn hart. En die hartenkreet van haar kwam hartverscheurend binnen. Niet alleen bij mij. En de kans om dit gedicht met anderen te kunnen delen, heeft mij overgehaald om dit te gaan doen.
Cirkelgang kent geen einde
ooit schoof ik hem aan je vinger / als teken van onze verbondenheid / als belofte van trouw // nu ligt hij hier / angstig leeg en vol historie // goudglanzend in de avondzon / en toch verloren // symbool zonder doel // ze haalden hem van je vinger / dat moest zeiden ze / voor als ik spijt zou krijgen / ik heb spijt / dat ik het toestond // hij moet terug / terug naar jou / daar ligt de verbinding / het begin van de herinnering // maar hoe doe je dat / laat ik hem rusten / op de bodem van de vijver / waar je vissen hem zullen begroeten // breng ik hem naar de plek / van die nooit vergeten / eerste kus // of ga ik hem alsnog begraven / leg ik hem in dezelfde aarde / waarmee jij zo liefdevol bent toegedekt.
Het was even slikken. En dan te weten dat op 30 januari 2016 er gedichten worden voorgedragen in de Centrale Bibliotheek in Alkmaar. Onder de noemer: – Jaren die druppelend versmelten: herinnering – Waar de kring een rol in zal gaan spelen. En waar het gedicht van Nina wat mij betreft een hoofdrol in vervult!