Strooiwater.

Morgen met Tante Truus op stap. Dat klinkt wat oneerbiedig en dat is ook zo. Tante Truus is niet meer. En wat er van Tante Truus rest, zijn haar resten. Asresten welteverstaan. En daar haar wortels heel lang geleden de Amsterdamse grond hebben gekust, is het niet meer dan vanzelfsprekend dat zij daar een laatste rustplaats zal gaan vinden. Al eerder zijn we met Tante Truus op pad geweest, en hebben haar verleden eer bewezen door haar as aan de grond van haar verleden toe te gaan vertrouwen. Maar nu wacht ons een laatste opdracht: haar as vermengen met het grachtenwater in de buurt van de Westerkerk. Een bijzondere operatie, in die zin dat we daar toch het een en ander voor zullen gaan doen. Wat te denken van een waterfiets, een tas met inhoud en hopelijk niet teveel wind. Want voor je het weet gaan haar resten met ons aan de loop nadat wij al een tijd met haar aan de loop zijn geweest. Ergens onder een brug zal dit gebeuren plaats gaan vinden en hoeven wij voor een enkele rondvaartboot oog te hebben. Misschien zal haar as ons een enkele traan gaan bezorgen, wanneer haar as tot stof wordt gedecimeerd. En wij zullen niet veel later een glas gaan heffen: op haar leven en het afscheid dat wij haar gaan bereiden. Misschien zal de hemel een enkele traan gaan plengen, gezien het weer dat ons te wachten staat. Want waar je in de regel geen staat op kunt maken is dat ongeregelde. Mogelijk laat de zon zich van een zonnige zijde zien, zal het geheel door een strak blauwe lucht geregisseerd gaan worden. En zijn wij deelgenoot van een dam die ik niet gekend heb, maar die door de verhalen toch een gezicht heeft gekregen. Een dame die er alles aan gelegen was om de oorlogsjaren te overleven, een dame die als coupeuse haar centen heeft verdiend maar die in alles een Amsterdamse was en is gebleven. Een dode Tante Truus die nog eenmaal van zich laat horen. Een levende Tante Truus die ik nooit heb gekend, maar waar ik wel een laatste groet aan mag brengen. In plaats van een strooiveld zal zij het strooiwater van Amsterdam gaan kussen…