Schermgeneeskunde.

Schermgeneeskunde. Dokter besteedt meer tijd aan zijn of haar computer, dan dat hij oog heeft voor de zorgvrager. En daar gaat veel tijd mee verloren. Alles dient immers geregistreerd te worden, stellen de verzekeraars. En wanneer een diagnose niet direct gesteld kan worden, dient een alternatief zich aan. Verzekeraars zitten nu eenmaal aan de geldkraan. Marktwerking in optima forma. Hoewel dat ook weer te betwijfelen valt. Want ergens worden de potten gevuld, krijgt ieder die van de zorg gebruikt dient te maken alsnog gedeeltelijk de rekening gepresenteerd, en loopt het voor wat de directe zorg betreft al jarenlang bergafwaarts. Tenminste, wanneer ik de huidige zorg vergelijk met de tijd die ik indirect aan de zorg mocht besteden. Oog hebben voor de ander, stilstaan bij zijn directe dan wel indirecte behoeften, afleiding geven door een praatje om niet dan wel stil te staan bij de dagelijkse dingen en gebeurtenissen wordt opgeslokt door het fenomeen van de tijd. Of liever gezegd, daar wordt geen tijd aan besteed want er dient immers productie te worden gedraaid. En waar tijd in de regel geld betekent, zal er weinig tijd aan raad worden besteed. Eigenlijk vind ik dit woord, schermgeneeskunde complementair aan het woord plastaks. Drie maal daags naar het toilet klinkt bijkans als een voorgeschreven medicijn, waarbij de R/ (van recipe) wordt vervangen door de G/ (van geld). Hoe schoon wil je het hebben en hoe schoon kan de schijn dit keer zijn. De schone schijn zorgt er immers voor dat de illusie bestendigt kan worden en dat de minder mondige mens zich toch laat afschepen. Of in staat is om dat kluitje in het riet verder te gaan ontdekken. Waarbij de natuurwachters zich zullen gaan ontfermen over die mens die oog heeft voor de natuur. Komt het uiteindelijk toch nog goed met die mens. Wanneer ik stel dat we uiteindelijk toch wel sterk zijn doorgeschoten door het egotijdperk te blijven omarmen, denk ik dat ik niet ver bezijden de waarheid verkeer. Egoisme versus altruisme, in hoeverre is de huidige mens zich nog bewust van dat laatste woord” Er zijn weer winkelkarren te vinden in de diverse supermarkten, er wordt weer aandacht besteed aan de voedselbank en de vrede laat elders nog lang op zich wachten…