stairway
Te pas en zeker ook te onpas geeft het eigenlijk geen pas dat ik mij met dit woord onledig houd.
Want de weg die voor mij ligt kent een onzekere tweeledigheid. Op weg naar een tweede afscheid.
Raar maar waar. In zekere zin. Vraag mij niet hoe of het waarom maar ook JU komt dit regelmatig tegen.
Want de weg die voor mij ligt kent een onzekere tweeledigheid. Op weg naar een tweede afscheid.
Raar maar waar. In zekere zin. Vraag mij niet hoe of het waarom maar ook JU komt dit regelmatig tegen.
Loslaten. Tegengesteld aan vasthouden. De hand van een kind.
Van een oudere. Van een zintuigbeperkte in zekere zin.
Het houvast wat JU hebt. Of wat JU vindt. Of zoekt desnoods…
Van een oudere. Van een zintuigbeperkte in zekere zin.
Het houvast wat JU hebt. Of wat JU vindt. Of zoekt desnoods…
JU laat iets vrij en laat dit gaan. JU houdt iets niet meer vast. Die blik. Die hand. Die gedachte. Dat inzicht.
Dat restant. Van iets dat is en nooit meer was. Als as.
Dan maakt JU iets los. Bijvoorbeeld in de ander. Of bij een ander. Op een heel ander plan dan dat je ooit deed.
Omdat het kader en daardoor de context totaal anders is. En nog heel anders kan gaan worden.
JU de schijnzekerheden ter discussie durft te stellen. En het mogelijke afscheid wat makkelijker wordt.
Wat meer hanteerbaar. Wat realistischer. Wat draaglijker.
Als ooit die ondraaglijke lichtheid van een bestaan.
JUW bestaan” Ik weet het niet.
Dat restant. Van iets dat is en nooit meer was. Als as.
Dan maakt JU iets los. Bijvoorbeeld in de ander. Of bij een ander. Op een heel ander plan dan dat je ooit deed.
Omdat het kader en daardoor de context totaal anders is. En nog heel anders kan gaan worden.
JU de schijnzekerheden ter discussie durft te stellen. En het mogelijke afscheid wat makkelijker wordt.
Wat meer hanteerbaar. Wat realistischer. Wat draaglijker.
Als ooit die ondraaglijke lichtheid van een bestaan.
JUW bestaan” Ik weet het niet.
Het blijft niet vastzitten. Het zoekt een eigen weg. In alle naaktheid. In ongekende eenvoud. In een ongekend zijn.
Zoals Yarden dit zich voorstelt: verstrooiing as kan ook via ballon.
Deze uitvaartorganisatie heeft ontdekt dat een strooiveld ook een zekere beperking kent. Dat een vaartocht niet altijd tot de mogelijkheden behoort en dat Timothy Leary al een tijdlang in de ruimte vertoeft. Dat Nena 99 luchtballonnen bezong.
En dat een ballon gevuld met heliumgas een aanzienlijk deel van de as van overledenen naar een hoogte van 20 kilometer weet te verplaatsen. Aldaar uiteenspat en de as door de wind wordt meegenomen. Egmond, Bergen, Schoorl en Callantsoog kenmerken zich als geschikte plaatsen om de ballon op te laten: ‘de stijgende ballon symboliseert het loslaten van de overledene. Het past in de trend dat nabestaanden steeds vaker een tweede moment van afscheid willen.’
Zoals Yarden dit zich voorstelt: verstrooiing as kan ook via ballon.
Deze uitvaartorganisatie heeft ontdekt dat een strooiveld ook een zekere beperking kent. Dat een vaartocht niet altijd tot de mogelijkheden behoort en dat Timothy Leary al een tijdlang in de ruimte vertoeft. Dat Nena 99 luchtballonnen bezong.
En dat een ballon gevuld met heliumgas een aanzienlijk deel van de as van overledenen naar een hoogte van 20 kilometer weet te verplaatsen. Aldaar uiteenspat en de as door de wind wordt meegenomen. Egmond, Bergen, Schoorl en Callantsoog kenmerken zich als geschikte plaatsen om de ballon op te laten: ‘de stijgende ballon symboliseert het loslaten van de overledene. Het past in de trend dat nabestaanden steeds vaker een tweede moment van afscheid willen.’
Ik vind dit mooi. Dit bericht en de symboliek die tot de concrete mogelijkheden gaat behoren.
Een deel van de vervuiling hebben wij als mensen reeds op ons conto:
en in een broeikas leven we al een tijdje.
De ruimte wordt dan letterlijk ons doel. We zijn dan dichter bij de sterren en kussen het heelal.
Heel al. Heel al een. Heelaleen. Ik schreef daar ooit een gedichtje op. Over dat vliegje en dat poepje.
Een deel van de vervuiling hebben wij als mensen reeds op ons conto:
en in een broeikas leven we al een tijdje.
De ruimte wordt dan letterlijk ons doel. We zijn dan dichter bij de sterren en kussen het heelal.
Heel al. Heel al een. Heelaleen. Ik schreef daar ooit een gedichtje op. Over dat vliegje en dat poepje.
En nu gaan we voor de mogelijkheden. Bij dag. Bij nacht. Desnoods bij ontij. Bij een lach.
Een hapje en een drankje. Gejaagd door de wind. Gehaast de lucht in.
Als een verlate van Speijk. Ook hij verkoos het luchtruim:
‘dan liever de lucht in!’ en stak de vlam in het kruitvat.
Hij werd onsterfelijk: wij ook!
Een hapje en een drankje. Gejaagd door de wind. Gehaast de lucht in.
Als een verlate van Speijk. Ook hij verkoos het luchtruim:
‘dan liever de lucht in!’ en stak de vlam in het kruitvat.
Hij werd onsterfelijk: wij ook!
Geen boek echter die daarover zal gaan verhalen.
Maar heel apart om op een ander moment in hen die na JU komen door te leven.
Om jezelf te gaan plekken. In al die ongekende onbekenden. En dat de tijd ook dan zal leren waar JU bent gebleven.
En dat het waar is dat JU was.
Want stel JU nu eens voor dat door voortschrijdende microtechnologie”n het mogelijk wordt om JU,
op weer een ander moment in de tijd, te achterhalen.
Omdat er toch een deeltje genetisch is blijven kleven, gehuld in dat bolletje as.
En dat men JU weet te reconstrueren.
Een andere vorm van Darwinisme.
Maar heel apart om op een ander moment in hen die na JU komen door te leven.
Om jezelf te gaan plekken. In al die ongekende onbekenden. En dat de tijd ook dan zal leren waar JU bent gebleven.
En dat het waar is dat JU was.
Want stel JU nu eens voor dat door voortschrijdende microtechnologie”n het mogelijk wordt om JU,
op weer een ander moment in de tijd, te achterhalen.
Omdat er toch een deeltje genetisch is blijven kleven, gehuld in dat bolletje as.
En dat men JU weet te reconstrueren.
Een andere vorm van Darwinisme.
En fantasie weer werkelijkheid wordt. Dan ook zal het loslaten weer een andere dimensie krijgen.
Kan het mogelijk zijn dat het links en recht passeren stil komt te staan: een hedendaagse snelweg naar de sterren. Misschien dat God het dan weer te verduren krijgt.
Dat het winnende boek van de Libris Literatuur prijs 2009 alsnog een andere titel krijgt:
en dat de omschrijving van de EO gangbaar wordt.
Geen ‘Godverdomse dagen op een godverdomse bol’ maar mogelijk
‘welbestede nachten in een hemel op zoek naar lol…’
Kan het mogelijk zijn dat het links en recht passeren stil komt te staan: een hedendaagse snelweg naar de sterren. Misschien dat God het dan weer te verduren krijgt.
Dat het winnende boek van de Libris Literatuur prijs 2009 alsnog een andere titel krijgt:
en dat de omschrijving van de EO gangbaar wordt.
Geen ‘Godverdomse dagen op een godverdomse bol’ maar mogelijk
‘welbestede nachten in een hemel op zoek naar lol…’
Dan wordt de dood alsnog mooi.
Hoeven we niet te gaan zoeken naar het hemelse paradijs:
zijn wij heliumgevulde paradijsvogels gaan worden.
Wat let JU”!
Hoeven we niet te gaan zoeken naar het hemelse paradijs:
zijn wij heliumgevulde paradijsvogels gaan worden.
Wat let JU”!
VOORBEELD
In onbewaakte
ogenblikken
schrik ik
als ik kijk
de spiegel
wijkt
met de dood
voor ogen.
PASSAGE
Links en rechts
passeren zij
wij
zijn op weg
naar een
voorspelbare
bestemming.
De ruimte
waarin men
mij
passeert,
koester ik
met liefde.
Geluk is één ding, een gelijk wat anders.
Reis ze!
Reis ze!
Recente reacties