10 april // in maart stil…
Maar niet in mij! En misschien ook niet in mei!
Niemand die daar nu een uitspraak over zou kunnen doen dus…
Niemand die daar nu een uitspraak over zou kunnen doen dus…
blik ik terug. Want om de vrede te bewaren moet je voortdurend oplettend zijn…
Maar ook dit helpt niet. Afhankelijk en zijn verhoudt zich als een tang tot Dirk. Bij wijze van spreken dan. En dat spreken doe ik nu, op dit moment, waarop vele communicatiekanalen het af laten weten. Het houdt deuren gesloten die zich juist, op die onverdachte momenten, wagenwijd openden. Alsof eenieder wachtte op een teken. Een ‘sign of the time’.
En dat teken is nu, abrupt, gestopt.
Daardoor hebben deze woorden ook iets van een vrije val in zich.
Is het een pogen en zal of kan het mogelijk bij deze poging blijven.
Want het heeft te maken met belangen.
En mijn belang is, per definitie, een ander belang dan dat vooronderstelde belang van die ander.
Rick bijvoorbeeld heeft zo zijn eigen belangen.
Daardoor hebben deze woorden ook iets van een vrije val in zich.
Is het een pogen en zal of kan het mogelijk bij deze poging blijven.
Want het heeft te maken met belangen.
En mijn belang is, per definitie, een ander belang dan dat vooronderstelde belang van die ander.
Rick bijvoorbeeld heeft zo zijn eigen belangen.
En die belangen bestaan al vele jaren. Die belangen zorgen ervoor dat de keuze die hij maakt in dit belang van hem ook worden gecontinueerd. Terecht, zou ik willen zeggen. Onterecht is wat ik in mijn oor hoor fluisteren. Want ieder mens hoe zijn of haar leven zich ook ontwikkelt zal wel degelijk oog en oor dienen te hebben voor de ander. Zou ik willen opmerken. Of is dat vooronderstelde altru”sme de zuivere vorm van ego”sme op een ander plan” Ik kan er slecht naar raden maar mag daar zo mijn vraagtekens aan toe gaan voegen. Het is aan de ene kant een gevoel hebben alleen op de wereld te zijn gekomen en daar, aan de andere kant, ook alleen weer van af te gaan.
Wat Ian Fleming terecht opmerkte toen hij de titel ‘You only live twice’ aan James Bond hechtte.
Hij hechtte een bepaalde waarde aan zijn filosofie en die waarde ging de wereld over.
Wat Ian Fleming terecht opmerkte toen hij de titel ‘You only live twice’ aan James Bond hechtte.
Hij hechtte een bepaalde waarde aan zijn filosofie en die waarde ging de wereld over.
Ook die gedachte kan ik onderschrijven.
Die gedachte draagt er nu zorg voor dat ik het een (gedachte) aan het ander (het vraagteken) ga koppelen.
Als een soort van veredelde koppelaar dien ik wel waarde te gaan hechten aan het gedachtegoed wat ik als ik door mijn hoofd laat spelen. Een zekere kwaadheid, teleurstelling en een berusting maken, op dit moment, deel uit van de mix die mogelijk ooit een cocktail zou kunnen gaan worden. Het onherkenbare en het duidelijk herkenbare van de mens in zijn algemeenheid en van Rick in het bijzonder, laat het afweten als dit in een waterig zonnetje ten onder gaan.
Alsof de horizon niet veel beter weet te doen dan zich overgeven aan de snel invallende schemering.
Een soort van schemertoestand die enigszins doet denken aan een ‘fugue.’
Zwerfzucht.
Die gedachte draagt er nu zorg voor dat ik het een (gedachte) aan het ander (het vraagteken) ga koppelen.
Als een soort van veredelde koppelaar dien ik wel waarde te gaan hechten aan het gedachtegoed wat ik als ik door mijn hoofd laat spelen. Een zekere kwaadheid, teleurstelling en een berusting maken, op dit moment, deel uit van de mix die mogelijk ooit een cocktail zou kunnen gaan worden. Het onherkenbare en het duidelijk herkenbare van de mens in zijn algemeenheid en van Rick in het bijzonder, laat het afweten als dit in een waterig zonnetje ten onder gaan.
Alsof de horizon niet veel beter weet te doen dan zich overgeven aan de snel invallende schemering.
Een soort van schemertoestand die enigszins doet denken aan een ‘fugue.’
Zwerfzucht.
Daarnaast een zekere frustratie.
Een diepgevoelde teleurstelling.
Een diepgevoelde teleurstelling.
De theorie die ervan uitgaat dat frustratie altijd agressie oproept, en dat agressief gedrag dus altijd te verklaren valt uit eerder opgelopen teleurstellingen wordt als frustratie-agressiemodel ten tonele gevoerd. De tegenhanger is de frustratietolerantie: de mate waarin men teleurstellingen kan incasseren en verwerken.
Ook dat doet een beetje aan als het eerder door mij naar voren gebrachte ‘You only live…’
Maar ook nu blijft het bij een pogen een bepaald gevoel te willen vatten.
Net als weging:
‘Niets weegt meer, maar is dit draagbaar”‘
Met die gedachte werd ik vanochtend wakker. Die gedachte beweegt zich vandaag met mij.
Dan wordt het belang van niets weer iets. En voel ik mij weer enigszins gelouterd.
Ook al heb ik de pest in. En die pest heb ik er ook in.
Dan wordt het belang van niets weer iets. En voel ik mij weer enigszins gelouterd.
Ook al heb ik de pest in. En die pest heb ik er ook in.
Net als ik die angst uitspreek door de door Harrie Jekkers gebruikte krachtterm
om zijn ongenoegen te uiten te gebruiken: ‘de vliegende vinkentering…’
om zijn ongenoegen te uiten te gebruiken: ‘de vliegende vinkentering…’
Ik zou dat ook anders kunnen noemen: de ‘phtisis galoppans’, ‘tuberculosis miliaris acuta’,
de vliegende tering zonder daar de vogelgriep bij te gaan betrekken…
de vliegende tering zonder daar de vogelgriep bij te gaan betrekken…
Ik zoek dus ergens naar. Contact bijvoorbeeld.
Met Rick in hoge mate. En dan nul op mijn rekest krijgen voelt dan zeer betekenisloos.
Ik weet niet hoe vol zijn balboekje is.
Op welke plek hij mogelijk een plaats voor mijn dans heeft weten te noteren.
Maar ik voel er weinig voor om een ‘danse macabre’ te gaan overwegen.
Dan leg ik mij liever bij de gegeven situatie neer.
Hoe onprettig dit ook is. Hoe de impact ook moge zijn.
Hoe de frustratietolerantiedrempel zich zou kunnen verkleinen.
De hobbel spreekt. Voor zich. En ik kan hooguit kijken.
Met Rick in hoge mate. En dan nul op mijn rekest krijgen voelt dan zeer betekenisloos.
Ik weet niet hoe vol zijn balboekje is.
Op welke plek hij mogelijk een plaats voor mijn dans heeft weten te noteren.
Maar ik voel er weinig voor om een ‘danse macabre’ te gaan overwegen.
Dan leg ik mij liever bij de gegeven situatie neer.
Hoe onprettig dit ook is. Hoe de impact ook moge zijn.
Hoe de frustratietolerantiedrempel zich zou kunnen verkleinen.
De hobbel spreekt. Voor zich. En ik kan hooguit kijken.
Uitkijken naar een ander moment.
Wanneer…”!
Wanneer…”!
KOKER
Tuimel door
een koker
rechts is goed
kwaad is links
en omgekeerd
wordt onder
boven.
een koker
rechts is goed
kwaad is links
en omgekeerd
wordt onder
boven.
Goed kwaad
tuimel door
het kwaad
geschiedt:
kom goed
terecht.
En zo er sprake is van een reden: ik houd mij van harte omtrent die reden aanbevolen…
10 maart 2009, nog steeds geen nieuws…
10 maart 2009, nog steeds geen nieuws…
Zelfs de zon laat het afweten!
‘Raindrops keep fallin’ on my head…’
…dacht ik, nu een maand geleden…
En nu:
Recente reacties