paasenmaaszaadeitjes
Met het voorjaar in gedachten kan het haast niet anders dan dat een andersoortige herhaling van het voorgaande zich nog eens voordoet. Iedere keer op een haar na anders, in grote lijnen gelijk aan al dat andere en toch een graadje nieuw. Het lood wat bepalend was een tikkie uit het lood en daar waar sprake kan zijn van hoeken en graden, blijven het slechts hoeken dan wel graden. Zoals de eerste kaasmarkt zich weer weet te manifesteren. Kwalificeren in zekere zin, want ook daar is van alles mee gemoeid. Ordebewakers die zich van hun vriendelijke kant laten zien, gastvrouwen die de Franse taal inclusief de tongval beheersen en daarmee de gaten welkom heten, de teksten en de uitleg waarmee de aparte bewegingen van de lieden van de verschillende vemen de berries verplaatsen. En niet een keer de opmerking: ‘”, pas op de nylons!’
Het absurde van een kaasberrierace met dames die in de race zijn om Rondemiss in Italiaanse Giro te worden met een start in Nederland. Op meer dan stiletto hoge hakken zich tussen de dragers van de kazen wagen, struikelen en bijkans op het gezicht gaan, opkrabbelen en proberen de verloren tijd nog in te halen.
Een ‘temps perdu’ waar Proust zich niet voor zou hoeven schamen, ook al bedraagt dit slechts een fractie van zijn tijd.
Het zijn dan ook weer de paasdagen. Een Christelijk feest met heidense trekken. Het is dan ook de Phoenix die wij, in een totaal andere vorm, op een hoger plan hebben weten te brengen. Waarin Paasvee, Paastentoonstellen en Paasbest het zaad in de aarde laat ontploffen. Maar het zijn maaseitjes om het geheel tot dat ene te maken. Het scheppen van de herhaling, de nieuw- dan wel wedergeboorte. En dat alles gewikkeld in die al eerder geconstateerde herhaling. Rebirthing heet dan ook de bijdrage van vandaag. Maar ook die letterreeks is al eerder aan JUW geestesoog voorbijgetrokken. Afhankelijk van het moment waarop Ju ooit hebt ingelogd. Het is dan ook het verhaal van de mensheid wat zich in alle vormen en standen weet te herhalen, op zoek is naar de identieke kopie. Een kloon. Opdat alle artifici”le componenten op termijn vanuit de eigen stamcel zich gaan ontwikkelen. Alwaar een ernstig belast hart slechts een operatie dient te doorstaan om het nieuwe, andere leven weer die kans op de herhaling te gaan geven. En waarin de woorden van Simone de Beauvoir worden achterhaald: allen zijn onsterfelijk maar wel gepaard gaand met mitsen en maren. En voor JU het goed en wel beseft is ook Jurassic Park geen fantasie meer van Spielberg, word je wakker naast je eigen Avatar en is het juw geest niet meer die er met juw fantasie vandoor gaat”
REBIRTHING
Sla steeds opnieuw
een bladzij om
het boek, nog
onbeschreven
dag, waarop mijn
leven eens een
eicel kwam tot leven
zaad, rijkelijk bevloeit
door tranen van de vreugde
stil verdriet dat aan de
kantlijn stond, mijn hart
begon te kloppen, sneller,
groter groeide ik, verscholen
in haar schoot, ik hoorde
meer dan de duisternis
mij bood, schrok ik
wakker, het gekrijs dat
uit mijn keel toen kwam,
verstoorde
rust en stilte voor
het moment waar
op ik op
de wereld kwam.
En als Ju dan dat eitje tikt:
denk dan weer aan paaszaadjes, maaseitjes dan is drie keer automatisch een paasei!
Ik laat zoals elk jaar het tikken van paaseitjes achterwege.
Dat soort gezelligheid daar ben ik niet in thuis.
en daar zal geen rebirth sessie iets aan kunnen veranderen.
Althans dat geloof ik. Het ligt aan mijn genen. Daar wijt ik niet verder over uit.
Toch sla ik ook elke dag de bladzijde die onbeschreven was om,
sla ik routinematig vanaf de Kennemerstraatweg linksaf de Kanaalweg in.
Om net voorbij de voorbije glorie van de Melkunie rechtsaf te slaan.
Zeul ik naar ik gemerkt heb meer onverzadigd vet mee als een jaar gelee en vraag ik me af
wat ik me af zal gaan vragen. Bedenk waarover na te denken.
Zat ik reeds vaker op deze site. tikte de eerste woorden, want als je die hebt dan kan het schrijven beginnen, maar delete ik ze rapper dan ze werden neergelegd.
Het hoort erbij zo stel ik mezelf gerust, met twee kleine lieve kinderen in huis. Een hypotheek die hoger ligt dan de WOZ-waarde. En waarvan ik recent leerde dat dat betekent dat ik een negatieve overwaarde heb. Dat ik Werk tot mijn 67e. Dat de kosten nog meer zullen stijgen.
Dat
wat
kan
komen
kan
welke
deze
zijn
tot
achterste voren
van links naar rechts
bestemming
bereikt
tot
stilstand
gekomen
in reine
ware klare
ontboezeming
de moeder schoot
het
ei
waaruit het jong
ontsproot
voor wie het kent wens ik veel paas gezelligheid!
Hoe je ook zoekt, tussen de verstopte Paaseieren, de mooi gedekte paasontbijttafel, het geschilderde eitje, het samenzijn ..
Wat we zoeken is de balans tussen vrije tijd en werk, lichaam en geest, sentiment en beweegreden.
De Tijd om even stil de staan en bewust te worden van wat er gebeurt in voor Jou belangrijke relaties, maar vooral de manier Waarop je daarin liefde en geluk communiceert.
Zelfs tijdens de extra vrije dagen die de Paas ons schenkt..en we Juist het hergeboren of bewustworden zouden moeten Voelen”rennen we naar winkels om het mooie Paaskleed, de eitjes en het bijzondere brood te bemachtigen.. Geladen tussen rijen karrenduwende gespannen mede-winkelaars.. We zijn gericht op consumptie..Niet op de momenten van innerlijke stilstand, waarin we de wonderen van de kleine dingen zien.
Met Pasen zien we een film over lijden, maar lijden niet echt zelf, of zijn ons het lijden niet bewust..druk als we zijn in het najagen van status in alle vormen (zelfs de Paasontbijttafel)
Zonder lijden geen verlossing
Zonder bewustzijn.. Zonder “even stilstaan” .. geen Verlossing
Ondanks alle angst die ons wordt voorspeld..
We Voelen Paniek, maar ondergaan de ware Pijn nog niet..
Rennen..
Dat eitje Moet getikt
Nog niet herboren
Onbewust
Of niet bewust genoeg..
Niet zover als WIK
Die dagen weet te vullen
Met weloverwogen zaken
En ons daarmee confronteert
De Tijdelijkheid van het bestaan
Een extra dimensie geeft.