Nina

Gisteren kwam de dichterskringalkmaar weer bij elkaar. In dat koepeltje dat onder de noemer Cantina Architectura door het leven gaat. En waar Maria voor gastvrouw speelt, dit met alle charme doet en de koffie dan wel de thee vooral door de gezelschapsgenoten door een enkel glaasje wijn, een enkel glaasje port dan wel door een blikje bier worden genoten. Gezelschaps genoten aan elkaar geschreven doet ergens denken aan het reisgezelschap dat ooit in de Ban van de Ring naar voren kwam. Maar dat heeft hier niet mee van doen. Een gezelschap dichters en dichteressen die elkaar hun werken doen toekomen. Een van de dichters is Nina: haar gedicht heb ik voor vandaag uitverkoren:

de tijd voorbij

zijn botten kraken bij iedere stap

moeizaam beweegt hij op het gras dat

geduldig ligt te sterven

hij kijkt naar de klok van de kerk

de wijzers staan al jaren stil

toch gaat de tijd voorbij

altijd gaat zijn blik omhoog

als verwacht hij dat opeens…..

maar de man weet

wat vast loopt in de tijd

komt niet meer in beweging

hij is als het gras

wenst zichzelf

de tijd voorbij.

nina mei 2017

dus draag ik vandaag dit werk van haar ook nog eens aan haar op. Was het alleen maar om een indruk te geven van de beroerselen die zij naar voren weet te brengen. Hulde en dank!