Leegstand

Soms maak ik me schuldig. Noem het echter geen overtreding, hooguit dat ik langs het randje van wat kan balanceer. Niet met de bedoeling om daar geld uit te slaan, maar meer om iets vast te leggen voor een zeker nageslacht dat, op de dag die zich zeker zal gaan aandienen, worden geconfronteerd met de restanten die ik achterlaat. Gelukkig dat mijn kaartje zoveel informatie kan bevatten, hetgeen mij de mogelijkheid geeft om uit mijn eigen archieven te kunnen gaan putten. Ik mag met veel genoegen voorstellingen in theater De Vest bijwonen. Heb dan zeker de neiging om op jacht te gaan naar het voor mij onbekende. De bekende gezelschappen kunnen zich ook in mijn belangstelling verheugen, maar de prikkel om van iets getuige te zijn dat niet helemaal bekend is, die prikkel kan ik niet weerstaan. En voor vandaag begeef ik mij op dat eerder genoemde pad. Gelijk ik voor morgen plannen heb om nog een stapje verder te gaan. In die zin dat het abstracte van morgen geenszins garant zal staan met de ontdekking die ik aan de kijker doe. Ben op voorhand al nieuwsgierig of die onbekende kijker het raadsel zal weten te ontrafelen. Want een raadsel zal het zijn in eerste aanleg. Hoe de tweede aanleg uit zal gaan pakken…”! Morgen zal in een ander teken staan, morgen een poging ondernemen om een tocht door het Noorden van Duitsland bij elkaar te sprokkelen. Met de trein, hetgeen niet alleen makkelijk is, maar ook de mogelijkheid in zich (her)bergt om wat alcoholische versnaperingen zonder enig probleem tot ons te nemen. Het reinheitsgebot draagt in dit geval zorg voor het feit dat het bier als zodanig vele toetsen der kritiek heeft doorstaan. Met het toetsen zit het wel snor, nu spreek ik hooguit de wens uit dat de toetsen die in het onderwijs dienen plaats te vinden ook die toets der kritiek weten te doorstaan. Maar wat ik uit de krant verneem… hoe lager de klasse, hoe lager het onderwijs. Gelijke monniken en navenante kappen… bestaan deze nog of houden zij zich schuil in de steeds leger wordende klooster”!