kris/kras

Terwijl in de nabij gelegen kerk een uitvaartdienst wordt gehouden, de lijkwagen met open achterklep op de kist staat te wachten, wordt elders op datzelfde terrein een volgende expositie geopend. Een woord van de voormalig koster van diezelfde kerk herinnert aan jaren daarvoor en het verzoek dat zij toen kreeg werd met enige aarzeling voor akkoord bevonden. Leven en dood op hetzelfde terrein op hetzelfde moment. En wanneer je bedenkt dat het thema voor dit jaar visioenen betreft, moest het welhaast zo zijn. Niet veel later kreeg ik een telefoontje thuis. Mijn schoonmoeder die vertelde dat een (letterlijk!) verre neef in Nieuw Zeeland zich ‘van het leven had beroofd.’ Hetgeen ik eigenlijk een veel passender omschrijving vind dan de noemer zelfmoord. Van die zaken die op een dag passeren en wanneer je bedenkt dat ik die avond ook nog te vinden was in het theater waar de ‘Nachtgasten’ een improvisatiestuk ten tonele brachten, kan zo’n dag eigenlijk niet meer stuk. Leven en dood, de kunst in het algemeen en het theater in het bijzonder. Hoeveel prikkels heeft een mens nodig om zijn eigen visioenen te visualiseren, wanneer gelegenheden zich voordoen” Een kwestie van achteraf beschouwen komt in mij op, maar ook dat heeft veel weg van het paard dat weer eens achter de wagen te vinden is, terwijl onder die motorkap van die lijkwagen vele niet zichtbare paardenkrachten verscholen gaan. Een glimmend, zilvergrijs vehikel alwaar niet veel verder een bord staat dat het illumineuze object aan de daar aanwezige bomen is gehangen. Een lichtkunstenaar die zich mocht uitleven. En ook dat is kunst. Kom er maar op en laat gelijktijdig de dood in dit geheel een aperte rol spelen. Gelijk ook op de theatervloer de dood niet te ontkennen valt en de spelers van deze tragedie van alles aan de hand halen om het stuk ook nog eens zo geloofwaardig mogelijk over het voetlicht te brengen. Ik zeg niet dat dit zorgt draagt voor wat verwarring: in visioenen is het veelal de vraag of de beelden gedroomd zijn dan dat de werkelijkheid zich in een ander jasje heeft aangediend. Dat visioenen zich niet laten verwarren met hallucinaties en dat illusies de neiging vertonen om de werkelijkheid wat te vertekenen. Het heeft wat weg van kris/kras en dat blijkt het dit keer ook te zijn. Laat beelden daarvan getuigen…