kijk

Ver zamel zucht
Zuchten geeft verlichting. Tenminste, soms wel eens aan een hart vol smart. Althans, dat heb ik nochtans begrepen.
En hoewel van de voorgaande zin geen syllabe klopt, is de schrijftaal duidelijk. Daar hoeft geen groen boekje aan te pas te komen. Dat klopt te allen tijde, gelijk mijn hart regelmatig ietwat onregelmatig klopt. Maar dat schrijf ik toe aan de veranderingen of mogelijkerwijze aan de verbeteringen.

Verbeter mijn wereld en JUW wereld draait door. Dat deetie al!

Kijk over de schutting van de buurman. Grensverleggend en daardoor geestverruimend. Pak de fiets en dwaal wat rond. Wat je dan krijgt” Andere ontmoetingen. Andere prikkels. Mogelijk andere idee”n. Misschien wel weer andere inzichten. Invalshoeken.

Perspectieven. Op zoek naar huisjes. Straten, pleinen, wijken desnoods. Stoepranden die gaan wijken. Tegelpaden die worden afgewisseld met klinkers. Kinderkopjes. Paden, wegen, lanen. Asfalt. Tarmac. Stof. Een verdwaalde aankondiging”

Van een circus desnoods. Vergeten op te halen, in de horizon verdwenen. Landelijke landerigheid. Een kwakende kikker. Een opkikker. Een brutale merel. Een eend. Met steeds groter wordende pullen. Een reiger. Statig door het gas heen lopend.
Een verzameling.
Dingen. Foto’s. Speelgoed. Teksten. Herinneringen. Ontmoetingen.
Gedachten. Zinnen.

MOET KUNNEN

Natuurlijk tart ik

alle wetten

treed ik voeten met

maat vijfenveertig;

geen heilig huisje

is meer heilig geen

eigen huisje is meer

veilig geen ander

bestaan gaat mij meer

aan dan verder gaan

mijn weg is

heilig, veilig.

Een Noord-Zuidlijn leidt tot een verzakking. Een 600 meter lange boorgang. Een prolaps. En dan de hoop uitspreken dat dit niet leidt tot een prolapsus ani. Staat zo sjiek, maar is een ramp. Of een opgebroken weg. Een gang zonder einde. Een misverstand waar geen GPS een oplossing voor kan aandragen. Waar Tom Tom in gebreke blijft.
Een toelichting die kleine lettertjes kan doen vergallen.
De ‘small world’ waar Disney reclame voor maakt. In Florida. In Europa. In Japan. In Anaheim. In negenenzeventig. Toen wij er waren. In de twintigste eeuw. Zo’n zich eeuwig herhalend deuntje. Wat in je kop blijft hangen. Wat zich herhaalt. In Euro Disney. Iets te vieren met z’n achten. Het oppoetsen van die eerdere herinneringen. Het vergelijken. Ook van de tijd. En de veranderingen.
Het lijkt wel nu. Gisteren. Vandaag.
Een stremming” Geen stremming!

STREMMING

Steeds meer zie ik het

somber in

steeds vaker zie ik

het recht om zelf te

beschikken

verblikt niet noch verbloost

het wikken

wegen, het besef:

door omleiding weer

afgesloten.

Gaat mijn wereld groter groeien” Vakantie. En de buren gaan.
Dreunt het deuntje weer iets minder.” Blijft het toch een ‘little, small world.’
Daarnaast werd de wereld vandaag weer wat groter. Door anderen. Anderen doen wat. Met dingen. Met mij. Met anderen. Dingen doen wat met anderen. En die dingen doen weer wat meer met mij.
Ik leg ze vast. En laat ze zien. En doordat anderen dit weer zien” leggen zich de dingen vast.
Rijk word ik,van binnen. Buiten raak ik binnen. En komen deze zinnen. Borrelen op als een weersvoorspelling. Een weer omslag”

Waar is JU”!