kijk
Ver zamel zucht
Zuchten geeft verlichting. Tenminste, soms wel eens aan een hart vol smart. Althans, dat heb ik nochtans begrepen.
En hoewel van de voorgaande zin geen syllabe klopt, is de schrijftaal duidelijk. Daar hoeft geen groen boekje aan te pas te komen. Dat klopt te allen tijde, gelijk mijn hart regelmatig ietwat onregelmatig klopt. Maar dat schrijf ik toe aan de veranderingen of mogelijkerwijze aan de verbeteringen.
Verbeter mijn wereld en JUW wereld draait door. Dat deetie al!
Kijk over de schutting van de buurman. Grensverleggend en daardoor geestverruimend. Pak de fiets en dwaal wat rond. Wat je dan krijgt” Andere ontmoetingen. Andere prikkels. Mogelijk andere idee”n. Misschien wel weer andere inzichten. Invalshoeken.
Perspectieven. Op zoek naar huisjes. Straten, pleinen, wijken desnoods. Stoepranden die gaan wijken. Tegelpaden die worden afgewisseld met klinkers. Kinderkopjes. Paden, wegen, lanen. Asfalt. Tarmac. Stof. Een verdwaalde aankondiging”
Van een circus desnoods. Vergeten op te halen, in de horizon verdwenen. Landelijke landerigheid. Een kwakende kikker. Een opkikker. Een brutale merel. Een eend. Met steeds groter wordende pullen. Een reiger. Statig door het gas heen lopend.
Een verzameling.
Dingen. Foto’s. Speelgoed. Teksten. Herinneringen. Ontmoetingen.
Gedachten. Zinnen.
MOET KUNNEN
Natuurlijk tart ik
alle wetten
treed ik voeten met
maat vijfenveertig;
geen heilig huisje
is meer heilig geen
eigen huisje is meer
veilig geen ander
bestaan gaat mij meer
aan dan verder gaan
mijn weg is
heilig, veilig.
Een Noord-Zuidlijn leidt tot een verzakking. Een 600 meter lange boorgang. Een prolaps. En dan de hoop uitspreken dat dit niet leidt tot een prolapsus ani. Staat zo sjiek, maar is een ramp. Of een opgebroken weg. Een gang zonder einde. Een misverstand waar geen GPS een oplossing voor kan aandragen. Waar Tom Tom in gebreke blijft.
Een toelichting die kleine lettertjes kan doen vergallen.
De ‘small world’ waar Disney reclame voor maakt. In Florida. In Europa. In Japan. In Anaheim. In negenenzeventig. Toen wij er waren. In de twintigste eeuw. Zo’n zich eeuwig herhalend deuntje. Wat in je kop blijft hangen. Wat zich herhaalt. In Euro Disney. Iets te vieren met z’n achten. Het oppoetsen van die eerdere herinneringen. Het vergelijken. Ook van de tijd. En de veranderingen.
Het lijkt wel nu. Gisteren. Vandaag.
Een stremming” Geen stremming!
STREMMING
Steeds meer zie ik het
somber in
steeds vaker zie ik
het recht om zelf te
beschikken
verblikt niet noch verbloost
het wikken
wegen, het besef:
door omleiding weer
afgesloten.
Gaat mijn wereld groter groeien” Vakantie. En de buren gaan.
Dreunt het deuntje weer iets minder.” Blijft het toch een ‘little, small world.’
Daarnaast werd de wereld vandaag weer wat groter. Door anderen. Anderen doen wat. Met dingen. Met mij. Met anderen. Dingen doen wat met anderen. En die dingen doen weer wat meer met mij.
Ik leg ze vast. En laat ze zien. En doordat anderen dit weer zien” leggen zich de dingen vast.
Rijk word ik,van binnen. Buiten raak ik binnen. En komen deze zinnen. Borrelen op als een weersvoorspelling. Een weer omslag”
Waar is JU”!
Hier!!
Altijd bij Mij!
En wat ik zie”
Altijd grensverleggend
Altijd nieuw
Vol bewondering zie ik elke dag op deze plaats een herkenning
Of gewoon iets moois
Waar de grenzen zijn”
Waar ze worden gelegd
De zee
De zee kun je horen
Met je handen voor je oren
In een kokkel
In een mosterdpotje
Of aan zee
Judith Herzberg
Tot morgen weer..
Waar ik je Zie..
Altijd
Ook Tussen de gedichten, foto’s, gedachten en verklaringen..
Even.. een van mijn meest favoriete gedichten..:
(omdat ik ook Moet Kunnen en Stremming weer “terugvond” in mijn herinnering)
DE CEDER
Ik heb een ceder in mijn tuin geplant,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.
Een binnenplaats meesmuilt ge, sintels, schillen,
en schimmel die een blinde muur aanrandt,
er is geen boom, alleen een grauwe wand.
Hij is er, zeg ik en mijn stem gaat trillen,
Ik heb een ceder in mijn tuin geplant,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.
Ik wijs naar buiten, waar zijn ranke, prille
stam in het herfstlicht staat, onaangerand,
niet te benaderen voor noodlots grillen,
geen macht ter wereld kan het droombeeld drillen.
Ik heb een ceder in mijn tuin geplant.
Han G. Hoekstra