Ik schaam mij

Het was 26 oktober. 1991. En er was een actie. Omtrent het werken. In de zorg. Flyers werden uitgedeeld.
Er werd geroepen. Er waren kraampjes waar mensen” het een dan wel het ander konden uitkramen. En de wereld was beperkt in beweging. Men dacht na. Over zaken die eenieder betroffen.
Waarbij belangen werden afgewogen. Overwogen. Want ook toen moest er gezorgd worden. Men kon niet alle bezorgdheid van toen weg halen. Dus waren er beleidsmakers. Beleidsvergaderingen.
Werd er structureel gehandeld en waarschijnlijk onderhandeld. Kwamen substanti”le verschillen aan de orde. Waren problemen nog gewoon problemen. En werden deze niet omschreven als zogenoemde uitdagingen. Want de beestjes werden nog wel een beetje bij de naam genoemd.
Was een mens met mogelijkheden nog gewoon een ‘mongool.’ Het woord verstandelijke gehandicapte geen gemeengoed. Lag het accent toch op de onmogelijkheden. Was de wet WIA nog niet opportuun. Wet Inkomen naar Arbeidsvermogen. WAO weg. AOW nog niet weg. Particulier verzekerd weg. Basis verzekerd terug. Eigen risico”
155 Euro. Was 150. Momenteel 165. En dankzij de crisis op termijn mogelijk 750. Euro wel te verstaan. En of dat dan weer meevalt als het minder wordt”! Medicijnen”
‘Ja mevrouw, U dient, sinds 1 januari, de kosten zelf te betalen”‘ ‘Neen meneer, dit medicijn wordt niet meer vergoed.’
10 rittenkaart. 9 keer maximaal. 8 maal is een lemniscaat. Er komt geen einde aan. En er wordt werk van gemaakt. Blijvend.” Zo wordt ook het werk in de zorg gede”nthousiasmeerd.
Omdat een grote horde hulpverleners onder de ‘babyboom’ te vinden valt. Mensen die hopen er op tijd uit te kunnen treden. Helaas. De luchtballonnen van effecten zijn doorgeprikt. De blaren lopen grote kans in een infectie over te gaan. De kosten van het levenspeil gaan substantieel en fractioneel omhoog. En dat zijn dan gewoon de zaken die vallen onder levensonderhoud. De standaard valt weer terug te lezen in de statistieken.

Iedere keer weer zijn er enqu”tes, onderzoeken, indicaties omtrent de ingevulde formulieren en ga zo maar een tijdje door. En dan blijkt dat de pensioenen helemaal geen pas meer houden met de vooronderstelde trend. Indexen leggen het loodje. Koopkrachtbehoud wordt koopkrachtverlies. En de houtjes worden verpakt verkocht. Om op te bijten. Op te leren bijten. Rendementen in het verleden” Dit product kent een verhoogd risico”
Refererend aan wat achter ons ligt is het moeilijk om een onzekere toekomst te voorspellen” ‘Neen, op opereren kan geen garantie gegeven worden. Alles gaat altijd met een zeker risico gepaard. Ja, in principe is van alles te verzekeren. Indien U de premie op tijd voldoet”‘
‘Er is veel veranderd”‘, stelt een oud-collega. Hij doelt dan op de psychiatrie. Tenminste, dat neem ik aan.
Hij kan ook refereren aan zijn eigen carri”re. Het staat er zo onopvallend: 20 jaar voor de klas” 17 jaar was hij dat hij zijn opleiding in de Psychiatrie begon. Een bijna fossiele leeftijd. 61 jaar is hij nu. En projectleider. Van ‘iets in de GGZ.’ Beleidsmaker. Of misschien ook wel voorman/uitvoerder. Hij haalde ooit de krant. Bij het beeld van de komende en gaande man/vrouw. Zoals dat bij de vijver voor het Hoofdgebouw staat. Of stond. Als teken.

Duin & Bosch / Dijk & Duin bestaat 101 jaar. 1909 – 2010

Onthuld bij het 75 jarig bestaan. En nu is het dus 101 jaar geleden. 1909. Is de grafsteen van Dr. Jacobi weer opgepoetst.
Een granieten zuil. Zijn gedraaide wandelstok mogelijk uit het museum gehaald. En heeft Jan C. zich geprofileerd als hoeder van het verleden. De opvolger van wijlen Gerrit Schum. Een plek nu in dit heden. En straks”

Ik schreef reeds over Parnassia” Parnassus refereert mogelijk aan een berg op een der Griekse eilanden, gewijd aan Apollo en de muzen” Ach, laat ik terugkeren naar toen. Ook toen dacht ik aan”

NU”!

– 26 oktober” 1991 /

/ 02 februari 2009 /

/ 21 april 2010 –

Maak werk van zorg

zorg voor maatwerk

zorg van werk maken

zorg om werk te maken

zorgmakend werk

zorgvuldig werk

zorgwekkend werk

zo zorgt zorg voor zorg

wie of waar is

de zieke”!

Hier! In het navolgende bericht:

‘patiënt afhouden van zelfmoord’

DEN HAAG – De fracties van CDA, SP en de ChristenUnie in de Tweede Kamer vinden het ongepast dat instellingen voor geestelijke gezondheidszorg in bepaalde situaties patiënten laten lopen om zelfmoord te plegen. Ze stellen vragen aan minister Klink van volksgezondheid.
Psychiaters krijgen van hun beroepsgroep het advies patiënten met een nadrukkelijke zelfmoordwens de straat op te sturen zodat ze daar zelf een einde aan hun leven kunnen maken. Dat blijkt uit een richtlijn van de commissie Hulp bij zelfdoding van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie.
CDA-Kamerlid Joldersma vindt het ‘onverteerbaar’ en wil dat Klink er een einde aan maakt. “De behandeling moet tot het uiterste doorgaan. Behandelaars moeten zeker niet te snel meegaan in de wens van de patiënt om te sterven. Dan moet je in gesprek gaan. Het moet zeker niet zo zijn dat een instelling een patiënt laat lopen.” De ChristenUnie ondersteunt deze zienswijze. SP-Kamerlid Van Gerven denkt dat de richtlijn in strijd is met de wet. Hij wil hierover in discussie met de minister. “En als het al zover moet komen, dat instellingen patiënten laten gaan om zelfmoord te plegen, dan is er iets mis. Hieruit spreekt pure onmacht.”
Op de voorpagina van gisteren. Door Anne Boer opgetekend. En wat dan blijft is wederom het volgende:

De hamvraag blijft als ham vraag hangen!

Shit happens. Shit happened. Again and again and again”

Gegroet! En werk en zorg dan maar weer!