Een herinnering.

Jan de Boer

een herinnering

Het heeft wel wat. Leegte. En wanneer die leegte met een enkel ander object wordt gevuld, kan er welhaast geen sprake meer zijn van die veronderstelde leegte. En dat is vandaag in zekere zin de reden dat ik me met dit onderwerp ga bezighouden. De leegte die een bijzonder mens achterlaat door zijn verscheiden. Jan de Boer was de opvolger van Klaas de Boer die werd opgevolgd door Klaas de Boer en die wereldwijd zijn handel in tenten tentoon spreidde. Tentoonstellingstenten wel te verstaan en ik had ooit het genoegen om daar, als middelbare scholier dat wil zeggen als MULO-leerling, in mijn schoolvakanties mijn ledigheid te kunnen vullen. Zes dagen onder de tenten, op een gegeven moment als kok aangesteld en met de kantinebus met slaapaanhanger her en der door Nederland aan het tentenbouwen. Een vak waar ook een goede gezondheid aan gekoppeld diende te worden, want de buitenbalken waren niet alleen behoorlijk zwaar, maar moesten de spanten houden die met behulp van een katrol de lucht in werden gehesen. Mankracht gepaard gaande met het nodige zweet, gepaard gaande met de nodige aanwijzingen dan wel de nodige krachttermen. Van de ene plek naar de andere plaats, met aanhangers die uit Duitsland afkomstig waren en getrokken werden door een keur aan eigen vrachtwagens. Scania Vabis, Magirus en ook Mercedes speelden een belangrijke rol en het meest imposante moment was wanneer Opmeer weer op de agenda kwam te staan. Daar werd in wezen het tentenbedrijf geboren en het was die ene aanhanger die ieder jaar opnieuw van stal werd gehaald. Een wagen op cushionbanden die het asfalt teisterde. En wanneer aan Jan de Boer de vraag werd gesteld wat hij voor werk deed, antwoordde hij standaard met de omschrijving ‘spullenbaas.’ En die spullenbaas had ook nog eens verstand van spullen, dat wil zeggen dat hij brood zag in een Spiegeldanstent uit Belgie. De oude elektriciteitsdraden dienden te worden gestript, de opbouw vergde vele dagen en de danstent maakte in Alkmaar zijn opwachting. Tegenover het MurmelliusGymnasium en het moment dat ik daar deel van mocht uitmaken was 1965. Een aluminium bierton van Oranjeboom is nog steeds in mijn bezit…
Vandaag is er een herdenkingsdienst. In een museum. Zijn museum. En waar ooit Opmeer garant stond voor een show op landbouwgebied, was het in 1981 in Sint Maarten dat daar een Minerva Landaulette uit 1913 tentoon werd gesteld. De eigenaar” Jan de Boer. En ik maak een (analoge) foto. En die foto van toen die presenteer ik nu. Als eerbetoon. Als herinnering. Als een mo(nu)ment. Om even terug te blikken op een voor mij heel bijzondere tijd met heel bijzondere herinneringen. En die herinnering wil ik graag nu naar voren brengen. Als dank voor een bijzondere man in een bijzondere tijd in mijn gewone leven. Dank dus tante Gerie, Gusta, Klaas, Frits, Jan, Cees en Roland. Dank dat ik bij jullie mocht eten, slapen, werken, lachen en leren! Sterkte met de aankomende tijd en als dank deze woorden,