Dwarsstraat drag-queen!

Noem het ook dit keer sequenties. En wanneer ik hier een drag-queen aan koppel, geeft het iets weer van een reportage waar in het verleden vele drag-queens uiting aan hebben gegeven. Noem het geenszins een travestiet, gelijk in het verleden Madam Arthur in Amsterdam gestalte aan heeft gegeven. Noem het geen vrouw met een piemel, of een man met borsten of een gezette man met de verentooi die doet denken aan een optreden in de Moulin Rouge, om maar eens een andere dwarsstraat te noemen. Noem het in zekere zin een bijzonderheid, gelijk aan ooit Fabiola die door de straten van Amsterdam koketteerde. Noem het ook geen ombouw, die halverwege is stopgezet. Neen, kijk er naar en geniet van de verschillende poses die werden vastgelegd. Een keer per jaar is daar die optocht. Van mensen die op hetzelfde geslacht zijn gevallen, mensen die van beide wallen genieten, mensen die in het verkeerde lichaam terecht zijn gekomen dan wel mensen die simpelweg willen laten zien dat er ook andere mogelijkheden zijn om samen te zijn. En laat dit keer de politieke partijen wat achterwege. Want natuurlijk probeert iedere partij hier een graantje van mee te pikken, is het geenszins een pikorde die de volgorde bepaalt en heeft het er veel van dat de politieboot dit keer in de prijzen is gevallen. Althans, wanneer ik een tweetal juryleden tegen het lijf loop. Juryleden die er ruiterlijk al jaren voor uit komen dat zij mensen zijn die op hetzelfde geslacht vallen dan wel zijn gevallen. En wanneer het dan ook een gemeenschappelijke achtergrond is die wij delen, het voormalig Provinciaal Ziekenhuis Duin & Bosch te Castricum, kan het haast geen toeval zijn dat onze wegen lopen zoals ze lopen…