dier en dag
Diego was hier. Zo’n ‘je weet wel kater.’ Maar ik denk dat het dat niet weet. Want als het hier komt begint het te blazen.
En geeft aan naar buiten te willen. Diego. Hij ontsnapte via het dak. En dorst er toen niet meer vanaf.
Mijn pogen het te vangen lukte. Maar wordt nu sterk afgeraden.
Je weet maar nooit wat ‘Titje!’ doet in zo’n situatie. Stel da’ie afgaat.
Kom ik te overlijden aan een val. En dat kan toch niet de bedoeling zijn…
En geeft aan naar buiten te willen. Diego. Hij ontsnapte via het dak. En dorst er toen niet meer vanaf.
Mijn pogen het te vangen lukte. Maar wordt nu sterk afgeraden.
Je weet maar nooit wat ‘Titje!’ doet in zo’n situatie. Stel da’ie afgaat.
Kom ik te overlijden aan een val. En dat kan toch niet de bedoeling zijn…
Nu huppelen Diego en Santos door de tuin. Ook Santos kent de kunst van het ontsnappen.
Huppelt vrolijk de steeg uit en weet de violen van de buren te verschalken. Die zijn niet thuis.
Want stel dat deze Santos met Flappie verwarren…
Huppelt vrolijk de steeg uit en weet de violen van de buren te verschalken. Die zijn niet thuis.
Want stel dat deze Santos met Flappie verwarren…
Zoals Ellen ons door deze dieren tot grootouders wist te bombarderen.
Jammer dat deze kinderen zich voor het overgrote deel zelf weten te vermaken.
Santos crosst wat door de tuin, neemt een aanloop om met vier poten te gaan leviteren
en weet voor even de zwaartekracht te ontvluchten.
Komt niet verder dan de hekken waar de tuin mee is omzoomd.
Jammer dat deze kinderen zich voor het overgrote deel zelf weten te vermaken.
Santos crosst wat door de tuin, neemt een aanloop om met vier poten te gaan leviteren
en weet voor even de zwaartekracht te ontvluchten.
Komt niet verder dan de hekken waar de tuin mee is omzoomd.
Diego schuift wat door de steeg, verkent her en der de schuttingen, springt erop en probeert wat vrienden te maken.
Het lukt echter niet zo goed als het weer gaat blazen. En dat weten die anderen beter. Diego schuttert terug.
Loopt naar binnen, strekt zich uit op de bank. Kauwt wat op komkommer, een enkel brokje streelt zijn kaken, plast wat, drinkt uit de wc en legt wat lange drollen.
Het lukt echter niet zo goed als het weer gaat blazen. En dat weten die anderen beter. Diego schuttert terug.
Loopt naar binnen, strekt zich uit op de bank. Kauwt wat op komkommer, een enkel brokje streelt zijn kaken, plast wat, drinkt uit de wc en legt wat lange drollen.
Ook Oscar kent hier goed de weg. Als thuis de beide honden blaffen vlucht hij omhoog.
Droog bekijkt hij het gepeupel, draait zich om en loopt zeer majesteitelijk de tuin door.
Diego kijkt verward. En gaat languit liggen. Alsof het een tapijt probeert te imiteren.
Zwart/wit gekleurd op het groene laken. Maar katten schijnen geen kleur te zien…
Droog bekijkt hij het gepeupel, draait zich om en loopt zeer majesteitelijk de tuin door.
Diego kijkt verward. En gaat languit liggen. Alsof het een tapijt probeert te imiteren.
Zwart/wit gekleurd op het groene laken. Maar katten schijnen geen kleur te zien…
Katten. Poezen. Huisdieren. Cavia’s. Hamsters. Woestijnratjes.
En de reden waarom juist deze dieren zo leuk zijn.
Wij al je weet wel katten hadden. Frodo. En Dinky.
De een vernoemd naar de Hobbit en de ander genaamd naar Toy.
16 respectievelijk 21 jaar oud geworden.
De één aan een acute hartdood in de zon en met een volle maag,
de ander vroegtijdig geholpen in een proces van ouderdom.
Beiden een mooi leven. Beiden een zachte dood.
En de reden waarom juist deze dieren zo leuk zijn.
Wij al je weet wel katten hadden. Frodo. En Dinky.
De een vernoemd naar de Hobbit en de ander genaamd naar Toy.
16 respectievelijk 21 jaar oud geworden.
De één aan een acute hartdood in de zon en met een volle maag,
de ander vroegtijdig geholpen in een proces van ouderdom.
Beiden een mooi leven. Beiden een zachte dood.
Waarom dit verhaal” Ik was in Alkmaar. Op mijn nieuwe fiets.
Een Wheeler. En ik reed op de Laat. Toen ik Thomas de vrije vogel tegenkwam.
Hij ging naar een rijwielhandelaar.
Ik nam wat foto’s. Bij Kunststelling. Waar ‘Kat’ niet meer hing.
Andere kunstenaars haar plek hadden ingenomen.
En waar ik kunst van haar had vastgelegd. Die zo mooi bij de volgende woorden passen.
SCHARLAKEN
Zijn het jouw lippen
die mijn oorlel raken,
zijn het woorden
door jouw lippen in
mijn kop geslingerd
blijf je,
als een bloedvlek
mijn gedachten
kleuren.
Een Wheeler. En ik reed op de Laat. Toen ik Thomas de vrije vogel tegenkwam.
Hij ging naar een rijwielhandelaar.
Ik nam wat foto’s. Bij Kunststelling. Waar ‘Kat’ niet meer hing.
Andere kunstenaars haar plek hadden ingenomen.
En waar ik kunst van haar had vastgelegd. Die zo mooi bij de volgende woorden passen.
SCHARLAKEN
Zijn het jouw lippen
die mijn oorlel raken,
zijn het woorden
door jouw lippen in
mijn kop geslingerd
blijf je,
als een bloedvlek
mijn gedachten
kleuren.
Tenslotte is het weer woensdag.
En dat van het gehakt wordt ook niet altijd meer opgevolgd…
Wat onverwacht schattig, dat je je een soort grootvader voelt van een blazende jeweetwelkater en zwart-wit konijn…
Maar dat je dan weer onverantwoorde capriolen uit gaat halen is niet zo wijs..
Katten moeten allemaal in het theater.. Ze redden zich heus zelf, als het moet!
En het is ook heel grappig als zo’n konijn in vrijheid scheve sprongen maakt…
En weer een dergelijke onverwachte overeenkomst…Onze teckel heette Dinky..Lag onderin de kinderwagen. Weigerde te lopen als het kind dat ook niet hoefde..
Als we dan toch in huiselijke sferen verkeren…
Onze oudste komt terug uit Amsterdam…
Ze hebben hier woonruimte gekocht..
Dus worden we om 18.30 uur gebeld dat ze "onderweg zijn"en "best wel wat willen eten"..
Net afgeruimd, duik ik de keuken in… Er ligt nog een rollade. (geen gehakt) en een bloemkool.. Snel piepertjes schillen
En binnen de 3 kwartier die nodig zijn om van Amsterdam naar hier te komen staat de maaltijd op tafel..
Geen 3 sterren.. maar toch lekker.. Zelfs het zo geliefde kaassausje prijkt goudgeel over de bloemkool.
Gewoon vla toe..
Het is woensdag..
Ze zijn even in de nieuwe woning gaan kijken en nu weer vertrokken..
Tenslotte moeten de katten nog eten..
Die nemen ze nog niet mee naar hier ..
Maar er zoemt wat..
Er wordt niet zozeer meer over backpacken meer gesproken..
Er groeit een ander verlangen
Dus wie weet “
Over een paar jaar…
Heb ik ook "oppas’…oma
Lijkt me echt geweldig!…Maar ja.. van wat””
"Suja suja Prikkeltje, daar buiten schijnt de maan,
je bent een stekelvarkentje, maar trek het je niet aan,
je bent een stekelvarkentje, dat heb je al begrepen.
De leeuwen hebben manen en de tijgers hebben strepen
en onze tante eekhoorn heeft een rode wollen staart,
maar jij hebt allemaal stekeltjes en d”t is zoveel waard.
Slaap, mijn kleine prikkeltje, dan wordt je groot en dik,
dan wordt je net zo’n stekelvarken als je pa en ik.
Het olifantje heeft een slurf, de beren hebben klauwen,
de papagaai heeft veren, van die groene, van die blauwe,
en onze oom giraffe die heeft een hele lange nek,
maar jij hebt allemaal stekeltjes en dat is ook niet gek.
Suja, suja Prikkeltje, het is al vreselijk laat,
je bent het mooiste stekelvarken, dat er maar bestaat,
de poezen hebben snorren en daar kunnen ze door spinnen,
de koeien hebben horens en de vissen hebben vinnen,
en onze neef, de otter heeft een bruinfluwelen jas,
maar jij hebt allemaal stekeltjes, die komen nog te pas."
Annie M. G. Schmidt
WIK.. Soms denk ik en voel ik me 15.. Soms veeeel ouder.
Kijk uit naar iedere nieuwe fase dat het leven biedt.. Wil het Allemaal meemaken.
Echt weer leuk geschreven over je kleinkinderen! 😉