De afronding!

Zondag, 16-07-2017.
DE TOBBER EN DE BADKUIPSERENADE III.
Van achterdocht bij hem is geen sprake, wanneer anderen wat meewarig knikken slaat bij hem het wantrouwen toe. Ik ben nu eenmaal anders, ben geen doorsnee mens, maar ook bepaald niet zwaarmoedig. Neen, ik draag de last van de wereld niet op mijn schouders, maar dat ik gebukt ga komt omdat ik de neiging vertoon om wat krommer te gaan lopen. Neen, dat heeft niets met mijn leeftijd van doen, hooguit het leven dat ik achter mij heb gelaten en het leven dat ik nog meen tegoed te hebben. Hoewel ik denk dat ik mijn tegoeden voor een belangrijk deel reeds heb opgesoupeerd. Neen, ik ben niet pessimistisch, beschouw mezelf meer als een realist. En wanneer die realist in mij zich voorstelt in een kist te liggen, denk ik zelfs dat een grimlach zich rond mijn lippen krult. Ja, een grimlach, want voor een glimlach ben ik niet ik de wieg gelegd.
Zomaar een verhaal, wat mogelijk recht dot aan de afgelopen tijd. Zwerfseizoenen of anders gezegd wat zwerfvuil. Om een tijd te overbruggen, om de aandacht wat meer op die ander te gaan richten, die ander die we mogelijk met een boog proberen te omzeilen. Die ander die wel of niet zijn hand op houdt, die probeert een enkele euro uit jouw zak te peuteren en zijn situatie onder jouw aandacht te brengen. De man die ook keuzes heeft gemaakt in zijn leven, waar een verkeerd karma mogelijk een rol in is gaan spelen. Over die mens ging het de afgelopen tijd. Maar of ik die mens daarmee help…”!