blaag

Geplaatst op door
TIJDVERSCHIJNSEL

Moet ik denken aan vroeger,
in het nu word mij onthouden
waar ik vroeger aan moest
denken was het straks,
waar ik nu, in ben.

Als ik nu aan vroeger denk
het nu laat, voor wat het is
was het vroeger nu.
06-05-’92.-1.

LICHT

Dicht maar door
lichter wordt het buiten
dicht het licht
dichter dicht het licht
van buiten.

06-05-’92.-12.

17 jaar geleden. Ik was een blaag. Tenminste, zoals ik nu naar toen aan het kijken ben. Ik wist niet veel meer dan dat ik nu nog weet. En veel ben ik alreeds vergeten. Tenminste, als daar niet een ander komt. Die mij weer weet te confronteren.
Met toen. Naar nu en ook weer naar de ochtend. Van straks.

Soms denk ik dat de drang om in ons eigen wereldbeeld te geloven onze effectiefste intellectuele verplichting vormt: het verstandelijke equivalent van eten, vechten en ontucht plegen.
De mens verdraait feiten maar al te graag tot volledig onherkenbare vormen om ze in bestaande veronderstellingen te kunnen passen. Hij negeert het voor de hand liggende, kiest het irrelevante en weeft alles tot een wandtapijtje van zelfbedrog, en dat enkel om een idee te rechtvaardigen, hoe zwak of vernietigend, ook.

Uit: Dubbelblind, Barry Eisler, blz. 268.

Als ik dit koppel aan toen en dat ook nog weet te plaatsen door bovenstaande tekst,
is het een simpel gegeven dat de plaats waar ik me nu bevind, zich ook zo duidelijk laat plaatsen.
Het is zoals het is en het staat, bij wijze van spreken, als een huis.
Maar welk huis” Met een tuintje voor en ook misschien wel achter” Met een erkertje”
Met een x-aantal kamers” Een douche” Een rustkamer” Een plek waar het altaartje staat”
Een slaap en woonkamer ineen” Of meerdere slaapkamers die zijn te delen”
Een verzamelkamer” Rommelkamer” Een puinhoopkamer” Herinnerkamer”
Voor zover dit mogelijk is”
Toekomst en verleden kamer” Hedenkamer” Klerenkamer” Chaoskamer”
Of gewoon een lekkerkamer” Verdriet en droefeniskamer”
Heden en verledenkamer” Wat maakt het uit”
Om de zaken te plaatsen en de dingen een plek te geven.
Om toch wat aan mijn dag te doen. Die nu alweer gisteren was.
Een ver jaar dag. Gelardeerd met teksten. Van toen en gesleept naar het nu voor straks.
Om toch de koers voort te kunnen zetten. In te dekken tegen de zekere veranderingen.

20090507-1241649689N0605schoen11187
De break. De bel. En ik doe open. Omdat de dames lekker aan het kouten zijn.
Wezenlijke dingen met elkaar te delen hebben.
En papa jarig is. Nic en Dik. Een zeer grote pan. Dirty rice.
Een prachtige schaal. Eten. Vanwege en door mijn zijn van een bijzonder gewicht.
En ik zomaar dat gevoel weer krijg.
Van jarig zijn. Van ooit. Naar nu. En morgen verder weg is dan toen. Mijn nu.
Cadeaus. Marbert. Van Ria. Een boek & bon. Pap, vertel ‘s!

Dadio!
Van <3 met het behalen van deze 'carpe diem'! vandaag wordt,
ondanks het weer, toch een dag vol warmte met alle liefdevolle mensen om je heen.
Geniet en blijf nog even ‘doorplukken.’
Dikke kusknuffel, Ellen.

Een bewogen jaar
achter de rug
Je draagt de herinnering
bij je
Een nieuw jaar voor de boeg
Eentje met hopelijk veel
Plezier, Geluk en Liefde.

Want dat wens ik je
van <3 = xxx = Marlies

en Sheherazade

van Dik. De kleur van Nic. Life aid. Van toen en
Liefde. Rijkdom. Wat heb ik te klagen”!

20090507-1241649812N0605rice1191

Niets!

Delen