vadersdochtersmoederdag
Omdat het mijn verjaardag was. Toen Ellen aan mij deze woorden deed toekomen.
Zij vroeg, een jaar geleden, om ruimte. Om te groeien. En ik wist niet dat ik zand zou gaan strooien.
In het op dat moment draaiende systeem. Voor zover er sprake was van een systeem.
Ik draaide mijn rondjes. Van Alkmaar naar Amsterdam en vanuit Alkmaar naar die andere bezigheden.
En toen liep ik, op een ander moment tegen mijn grenzen aan.
Dat ging niet van harte maar de wereld in mij stokte even. Al had ik dit niet door.
Tot driemaal toe, waarbij ik het tot twee keer toe weet aan kippensoep.
Het was de kippensoep niet. Het was gewoon mijn hart.
En ook dat verhaal had anders kunnen aflopen. Het loopt nog. En als het goed is…
Neen, het is zoals het is. Het klopt. En het laat zich door pillen be”nvloeden.
En vandaag stond ik gisteren stil bij mijn jaardag.
Want die dag ligt achter mij en dat is mooi weer meegenomen. En als het dan ook nog mooi weer wordt…
Graag JUW aandacht voor haar woorden. Zoals ik ook nog andere woorden mocht ontvangen.
Maar die woorden smeer ik even uit. Zoals ik een taartje eet.
Eerst de koffie dan de taart, dan nog eens koffie en weer een stukje taart en als
er dan nog koffie over is… het laatste stukje taart. Om van te genieten.
Een beetje zoals mijn moeder vroeger koffie dronk: niet voor de koffie maar wel voor de koek. En dat zat wel goed!
In haar tijd geen sprake van Sonja. In haar tijd toch ook al ‘ieder pondje door het mondje.’
En haar glorieuze opwachting als er weer een pondje af was. Juist dan begon de strijd opnieuw.
Een doorzetter. Erbij, eraf, erbij, eraf.
Zij droeg veelal jurken: haar directoirs werden gebruikt als aanrechtdoekjes.
Want stel je nu eens voor dat Terlenka in de keuken verscheen…
Ruim een jaar geleden vroeg ik jou om ruimte
Uit liefde en met een schilderij heb je mij die gegeven
Ik heb in die ruimte kunnen groeien
Met jou, naast jou, tegen jou
Terwijl er in jouw wereld een hoop gebeurde
En wij allen ruim naar elkaar toegroeiden
In juni 2008 trok jouw hart aan de noodrem
STOP! Niet verder dan dit, hier is mijn grens!
Gelijk moest jij afscheid nemen van jouw oude leven
Ruim de tijd voor jezelf nemen
Op dat punt ontmoetten wij elkaar weer
En wel met een “Lul, had je nou niet even iets anders kunnen verzinnen om elkaar weer te zien””
In ieder geval is het goed gekomen
En is Titje! geheel opgenomen
Nu met meer liefde dan ooit:
enneh… Vertel ‘s!
Weinig origineel, maar wel met liefde en vanuit mijn hart
En eigenlijk ben ik gewoon heel nieuwsgierig wat ‘De schrijver’ nog meer te vertellen heeft!
Recente reacties