een klein licht
Prachtig! Het verhaal van de geurende dood. De dis die op het dienblad verschijnt en op een ander moment verdwijnt.
En de kleur van dit alles. Door de gegeven omstandigheid. Tijd.
Ervaring. Ontmoeting. Ontdekking. Herkenning. Erkenning.
Van zijn. Simpelweg zijn. Met alle nukken en gelardeerd met grillen. Als een kind. Als een puber.
Als een adolescent. Als die tijdloze volwassene. De vooronderstelde midlife crisis.
Als de statistieken een rol zouden kunnen gaan spelen. Een gemiddelde de hoofdtoon kan gaan voeren.
En getallen…
En de kleur van dit alles. Door de gegeven omstandigheid. Tijd.
Ervaring. Ontmoeting. Ontdekking. Herkenning. Erkenning.
Van zijn. Simpelweg zijn. Met alle nukken en gelardeerd met grillen. Als een kind. Als een puber.
Als een adolescent. Als die tijdloze volwassene. De vooronderstelde midlife crisis.
Als de statistieken een rol zouden kunnen gaan spelen. Een gemiddelde de hoofdtoon kan gaan voeren.
En getallen…
De treden terug. Het hoogtepunt wat achter wordt gelaten.
De sporen die het leven achterlaat. De zichtbare.
De vele onzichtbaren. Het gelaat wat steeds meer rimpels laat zien. De hangende mondhoeken.
De teleurstellingen die tegen de hoogtepunten zijn weggestreept.
Het geheugen wat niet alleen selectiever wordt maar het ook steeds vaker af laat weten.
Het minder op de voorgrond treden.
De sporen die het leven achterlaat. De zichtbare.
De vele onzichtbaren. Het gelaat wat steeds meer rimpels laat zien. De hangende mondhoeken.
De teleurstellingen die tegen de hoogtepunten zijn weggestreept.
Het geheugen wat niet alleen selectiever wordt maar het ook steeds vaker af laat weten.
Het minder op de voorgrond treden.
En de vragen die dan opdoemen. Goed. Beter. Anders. Eerder.
Morgen misschien” Of dat gevoel van gelatenheid. Jammer dan.
De mogelijke spijt. Het nagelaten excuus. Het uitgeholde sorry.
Triviaal. Wat JU deed. Wat JU zei. En wat JU daarbij voelde.
De steken die JU liet vallen. Vaker onbewust als dat JU het leugentje van bestwil kon voorzien.
Het draaglijke van JUW bestaan.
Morgen misschien” Of dat gevoel van gelatenheid. Jammer dan.
De mogelijke spijt. Het nagelaten excuus. Het uitgeholde sorry.
Triviaal. Wat JU deed. Wat JU zei. En wat JU daarbij voelde.
De steken die JU liet vallen. Vaker onbewust als dat JU het leugentje van bestwil kon voorzien.
Het draaglijke van JUW bestaan.
En de vragen omtrent waarom waar JU om heen kon lopen.
De antwoorden die JU inslikte. Of dat excuus wat geen waarde kent. De holle woorden. De losse gedachten.
De ongebreidelde inzichten die JU verloren liet gaan. Het licht wat JU uitdeed.
En het duister wat JU zo intens verwelkomde.
De grens die vervaagde. En de momenten waarop JU boven JUzelf uitsteeg.
JU juist van JUzelf te kijken stond. JU overbodig achtte. Het wegcijferen.
De oprechte en valse bescheidenheid.
En de momenten waarop JU JUzelf daar schuldig aan maakte.
De antwoorden die JU inslikte. Of dat excuus wat geen waarde kent. De holle woorden. De losse gedachten.
De ongebreidelde inzichten die JU verloren liet gaan. Het licht wat JU uitdeed.
En het duister wat JU zo intens verwelkomde.
De grens die vervaagde. En de momenten waarop JU boven JUzelf uitsteeg.
JU juist van JUzelf te kijken stond. JU overbodig achtte. Het wegcijferen.
De oprechte en valse bescheidenheid.
En de momenten waarop JU JUzelf daar schuldig aan maakte.
De spijt. Oprecht deze keer. De schaamte. De blos die zich over JUW wangen verspreidde.
Niet weten waar het te zoeken. JU bezig was om, voor even, weg te kwijnen.
Omdat JU dacht dat de hele wereld… en JU ontdekte dat die hele wereld niet op JU zat te wachten.
JU JU opsloot in JUW kamer.
De gordijnen dicht. De ramen gesloten en het gevaar van buiten buiten sloot.
Terwijl het gevaar allang binnen was. De angst in ieder hoekje daar weer kroop.
Aan de aandacht weet te ontsnappen om in dat onbewaakte moment in alle hevigheid toe te slaan.
De verlamming. En JU dan buiten sluit. Als een slang wegschuifelt.
En Ju in verwarring achter laat…
Niet weten waar het te zoeken. JU bezig was om, voor even, weg te kwijnen.
Omdat JU dacht dat de hele wereld… en JU ontdekte dat die hele wereld niet op JU zat te wachten.
JU JU opsloot in JUW kamer.
De gordijnen dicht. De ramen gesloten en het gevaar van buiten buiten sloot.
Terwijl het gevaar allang binnen was. De angst in ieder hoekje daar weer kroop.
Aan de aandacht weet te ontsnappen om in dat onbewaakte moment in alle hevigheid toe te slaan.
De verlamming. En JU dan buiten sluit. Als een slang wegschuifelt.
En Ju in verwarring achter laat…
De ochtend die op zich laat wachten. De nacht die tegen de klok in tijd weet te verlengen.
En licht wat de nacht achter laat.
Als zwarte sneeuw. Als de klap van een hand. Als al die andere ongekende wijsheden.
De maalstroom waar JU niet tegen in kunt zwemmen.
Het moment waarop JU JU overgeeft en meedrijft.
Het ongewisse tegemoet. De redding die op zich laat wachten.
En licht wat de nacht achter laat.
Als zwarte sneeuw. Als de klap van een hand. Als al die andere ongekende wijsheden.
De maalstroom waar JU niet tegen in kunt zwemmen.
Het moment waarop JU JU overgeeft en meedrijft.
Het ongewisse tegemoet. De redding die op zich laat wachten.
Dag.
De verademing.
Het vooruit gaan kijken.
En het randje wat zich z/w openbaart.
Zwart/wit. Als een moment van gisteren.
De kleuren onvoorzien. Omdat…
De verademing.
Het vooruit gaan kijken.
En het randje wat zich z/w openbaart.
Zwart/wit. Als een moment van gisteren.
De kleuren onvoorzien. Omdat…
LICHTVAL
In het eindeloos
verlangen, jacht
op tederheid, geluk
de kamer met
herinnering
behangen
vloekt de kleur
bij de gordijnen
waar het licht
zijn weg in vond
de jacht op
de herinnering
verstomd.
In het eindeloos
verlangen, jacht
op tederheid, geluk
de kamer met
herinnering
behangen
vloekt de kleur
bij de gordijnen
waar het licht
zijn weg in vond
de jacht op
de herinnering
verstomd.
Zo’n dag had het kunnen zijn.
Zo’n dag hoeft het niet te worden.
Laat deez’ woorden voor wat ze zijn: dove, stomme woorden!
Recente reacties