Jaar: 2021

Op de dingen van de dag valt niet veel af te dingen. Hooguit dat de tijd als gewoonlijk verstrijkt, dat het zonneklaar is dat de herfst van zich laat horen en wanneer het over horen gaat, komt spontaan een ouderwetse galei in mijn geest tevoorschijn. Dat wil zeggen, wanneer je bij een verondersteld ochtendgloren een nasale stem bij herhaling 1, 2, hup hoort zeggen, geen idee hebt waar anderen mee bezig zijn en dit zich gedurende ruim een uur blijft herhalen. Een, twee, hup er worden elders werkzaamheden verricht en ik mijn fantasie maar de vrije teugel geef. Hoewel ook die fantasie ietwat aan sleet is gaan leiden, en het een manier is om lijdzaam mijn huidig zijn te ondergaan.

Maar dan is er opeens spontaan bezoek, maakt Martin zijn opwachting en is het zowaar een aangenaam verpozen in mijn huidige verblijfplaats. Dat het even een onderbreking is in de voorspelbaarheid van de dag die zich hier voordoet. Ontbijt, lunch en avondeten als hoogtepunten, en allereerst van het toilet en douche genoten te hebben en de mogelijkheid om met de foto’s die mij ter beschikking staan mogelijk een foto te gaan maken omtrent het onderwerp Film Noir. Waarbij een lift een rol kan gaan spelen en ik meelift op de expertise van Martin.

Ach, soms dien je stil te staan bij de beperkingen die zich voordoen, vaak is het zo dat de eigen hand van mij niet direct zichtbaar is en wanneer je weet wanneer je een beroep op een ander kunt gaan doen, daar simpelweg gebruik van dient te maken. En wanneer ik foto’s zie van Martin terwijl Kees zijn kwaliteiten uitleeft op het etalageraam van lijnB ik niet schroom om het verzoek te doen om deze aan mij op te sturen en mogelijk alsnog vandaag bij dit bericht de wereld in kunnen…

En voor de rest is het simpelweg mijn ziel in lijdzaamheid… neen, dat is teveel gevraagd! Laat ik mij niet zieltogender voordoen dan dat het in wezen is.

Want medelijden met mezelf is momenteel wel het laatste wat ik wens!